Sin City

Met enige vertraging volgt hier een verslag van onze trip naar Las Vegas en de Grand Canyon twee weken geleden.

Vrijdagnamiddag vertrokken we naar Las Vegas, een ritje van 440 km naar de staat Nevada. Gezien ons late vertrekuur waren de snelwegen drukbevolkt, alsof iedereen uit L.A. en omstreken de stad ontvluchtte. Al snel reden we bumper aan bumper en was het geduldig rijtje schuiven tot we de voornaamste verkeersaders gepasseerd waren. Na het fileleed konden we gelukkig vlotjes doorrijden. Halverwege lasten we een rustpauze in en wisselden we van plaats. Na de chauffeurswissel kwam het donker al snel opzetten. De avond valt hier namelijk een stuk sneller dan in België, rond 20u momenteel. Een tijdje na het oversteken van de staatsgrens lichtte Sin City op. Even later reden we op de Strip naar het Circus Circus Hotel & Casino.  

Na het inchecken en het avondeten begaven we ons naar The Adventure Dome Theme Park, een pretpark gewoon in het midden van ons hotel. We namen ook snel een kijkje in het casino, maar aangezien middernacht ondertussen reeds ruimschoots gepasseerd was, was het hoog tijd om te gaan slapen.

Op zaterdag sliepen we een klein beetje uit. Na het ontbijt (met bagels en zonder “cocain and gin”) trokken we naar de Strip, waar alle grote casino’s en hotels gelegen zijn. Bijna al deze resorts zijn in- en aangekleed rond een bepaald thema. Hier volgt een (visuele) opsomming van de hoogtepunten van de dag:

Toen we aan onze wandeling begonnen, bleek er luidruchtige ‘pool party’ aan de gang in de ‘Encore Beach Club’. We konden er jammer genoeg niet binnenkijken…

Bij ‘Treasure Island’ waren piraten vroeger de centrale figuren, maar vandaag zijn dat eerder sirenen (femmes fatales in de Griekse mythologie). Door de verschuiving naar dit thema kunnen de rondborstige kwaliteiten van hun personeelsleden nog beter in de verf gezet worden.

‘The Mirage’ speelt met vuur. Elke avond kan je hier naar een vulkaanuitbarsting komen kijken. Aangezien wij er overdag passeerden, was er van de show nog niets te zien.

‘Caesars Palace’ en het aanpalende winkelcentrum ‘The Forum Shops’ zijn beide aangekleed in Romeinse stijl. 

Het ‘Bellagio’. Misschien wel het bekendste casino in Las Vegas. Zij trakteren de voorbijgangers ieder kwartier op een muzikale show met dansende fonteinen. Een beetje vergelijkbaar met wat we zagen in Disneyland, maar dan zonder de kleurtjes en projecties en daarom toch wat minder indrukwekkend.

‘New York - New York’ met de skyline van the city that never sleeps. Zeer herkenbaar zijn het Empire State Building, Chrysler Building en het Vrijheidsbeeld. Als kers op de taart hebben ze een rollercoaster rond het hotel gebouwd.

‘Excalibur’ heeft uiteraard als centrale thema koning Arthur en Camelot.

‘M & M’s World’ is geen casino, maar een winkel die volledig draait rond de bekende gekleurde snoepjes.

In ‘Paris’ staan de Eiffeltoren en de Arc de Triomph centraal.

‘The Palazzo’ en ‘The Venetian’ zijn misschien het meest memorabel. Er is binnen (!) een echte waterloop met gondels, bestuurd door zingende gondeliers.

Onderweg kwamen we ook nog deze kleurrijke figuren tegen:

Elvis en Michael Jackson stonden wat te keuvelen.

De meeste bezoekers van Las Vegas komen trouwens niet voor de architectuur. Vegas wordt gewoon gezien als de ideale plaats om te feesten. Alles kan en mag in Sin City. Je mag bijna overal roken (zéér uitzonderlijk in de VS). Je mag alcohol drinken in het openbaar en dus ook op straat (wat op de meeste plekken in de VS absoluut verboden is). Gokken is legaal. Stripclubs en prostitutie zijn niet legaal, maar worden wel gedoogd. Niet te verwonderen dat Vegas door fanatieke religieuzen beschouwd wordt als het Aards Paradijs voor Goddelozen.

Na onze dagtocht in de verschroeiende hitte langs de goktempels gingen we op zoek naar eten en vervolgens nog even naar de amusementshal in ons hotel. Daar vonden we een circuspodium en allerlei kermisattracties: vissen, schieten, grijpers, spelconsoles,… Het amusement is vooral bedoeld om de jongste aardbewoners te plezieren (waarvan er trouwens verrassend veel in Vegas rondlopen), maar ook heel wat ‘ouderen’ bleken er hun gading te vinden. Op het podium zette een jongleur met hoeden zijn beste beentje voor om zijn kunstjes te tonen. Ilse toonde zich een ware kampioen in het vissen van een rode bewegende magneet uit een badkuip vol met gele, eveneens bewegende, magneten en in het gooien van balletjes in een schuine mand. Een echt prijsbeest!

Zondag rinkelde de wekker al heel vroeg. We moesten op tijd uit de veren, want we hadden een trip naar de Grand Canyon geboekt. Een minibusje kwam ons om 6 uur aan het hotel oppikken. Verbazingwekkend was hoeveel mensen op dit uur nog in het casino aanwezig waren. Onze chauffeur/gids Barry gaf ons en onze 10 reisgenoten meteen een ‘brown bag’ met ontbijt en wat uitleg over de dagindeling. Vervolgens zetten we koers richting onze eerste stop: Hoover Dam en Lake Mead.

Net voor die eerste stop passeerden we nog langs Boulder City. Dit is een klein stadje, waar – ondanks de nabijheid van Las Vegas – gokken verboden is. We reden langs de weg die ondertussen al bijna 20 jaar geleden als één van de locaties fungeerde waar Forrest Gump zich de benen uit het lijf liep. We vernamen ook dat heel wat beroemdheden kiezen voor een buitenverblijf in Boulder City wegens de strenge stadsregels. Omdat er sowieso al heel wat verboden is, hoeven ze zelf niet teveel beveiliging te voorzien. Bovendien is het stadje uitstekend gelegen, tussen Las Vegas en het populaire Lake Mead.

Hoover Dam is een indrukwekkende stuwdam op de Coloradorivier, die elektriciteit produceert voor de staten Arizona, Nevada en Californië. Het bijhorende meer is Lake Mead. Het is het grootste door mensenhanden verwezenlijkte meer in de V.S., waarop vooral waterrecreatie plaatsvindt: plezierboten, jetski’s, motorboten, waterskiën,…

Een tweede stop was voorzien in Kingman, een dorpje gelegen op de oude Route 66. Naast de voormalige highway was ook het treinverkeer van vitaal belang bij de ontwikkeling van het dorp. De oude stoomtrein in het park is daar nog steeds een stille getuige van.

Rond 13u bereikten we onze bestemming: de zuidelijke rand (south rim) van de Grand Canyon. Barry dropte ons aan Mather Point. Van daaruit wandelden we via Yavapai Point over de Trail of Time naar de Bright Angel Lodge, waar we om 16u stipt verwacht werden voor de terugrit naar Las Vegas. De uitzichten waren indrukwekkend en fenomenaal. Eigenlijk onbeschrijflijk.
(Voor wie dit nog niet ontdekt zou hebben: je kan de foto's beter bekijken indien je er eentje aanklikt - ze verschijnen dan wat groter in een apart venster.)

Op de terugrit keken we naar een film, luisterden naar onze mp3-speler, dommelden even in en aanschouwden de zonsondergang in de woeste omgeving. Rond 21u stonden we opnieuw op de stoep van het hotel. Onderweg naar onze kamer bestelden we een pizza, die we op bed verorberden. Om onze Vegas-ervaring compleet te maken, gingen we een laatste keer naar het casino en waagden we onze kans op de jackpots. Vrouwe Fortuna stond echter niet aan onze zijde die avond en de ‘one-arm-bandits’ beroofden ons van onze centen. We zijn dus niet teruggekeerd als miljonairs, maar hebben er wel een zeer rijke ervaring bij.