Nieuwe ervaringen

We zijn het rondreizen zeker nog niet moe, maar je wordt er wel moe van. Zeker als er tijdens de rest van de week hard gewerkt moet worden. Zo was het ook na onze prachtige trip naar Las Vegas en de Grand Canyon. Geen tijd om na te genieten; meteen weer aan het werk. Terwijl het in België een korte werkweek was wegens Hemelvaart, hadden we hier jammer genoeg geen verlengd weekend. Religieuze feestdagen worden in de VS niet gevierd. Of toch niet in die mate dat je er verlof voor krijgt. Enkel Kerstmis is een uitzondering. Toch was de week na onze uitstap naar Vegas er ook eentje van nieuwe ervaringen. Niets spectaculairs, gewoon enkele dingen die we hier nog niet eerder gedaan hadden.

 

Op dinsdagavond had ik zoals altijd repetitie. Niets nieuws dus, tenzij dan de partituren van sommige nummers. Ze houden bij Ushinotes nogal van zichtlezen. Ik wil trouwens al een tijdje twee links met jullie delen. Ze verwijzen door naar Youtube-filmpjes met opnames van twee nummers die we brachten op een eerder concert (zie blogpost ‘Een stem van hierboven, véél rode wijn en een avond in de pub’).

Ave Maris Stella  -  War Song

Enkel voor liefhebbers J

Donderdag bevatte nieuwe ervaring nr. 1: We gingen naar de opera. Voor mij niet de eerste keer, voor Davy wel. Wat het speciaal maakte, was dat het ging om een opera gebracht door studenten van UCI in het theater van de Claire Trevor School of the Arts. In België zouden we dit een conservatorium noemen; hier is het een afdeling van de universiteit. De opera was ‘The old maid and the thief’, a comedy in 14 scenes by Gian-Carlo Menotti. Eén van de acteurs/zangers was Fatima, een medekoorlid bij Ushinotes en – niet onbelangrijk – een laatstejaarsstudente zang met een prachtige stem.

De opera bleek best grappig en Fatima deed het fantastisch. Na afloop besloten we met Karl, Helene, Rachelle en Julie nog iets te gaan drinken in de pub. Karl en Helene wouden graag nog enkele foto’s van ons allen, dus poseerden we enthousiast met Peter the Anteater.

Op vrijdag stond er iets gepland waarnaar we beiden hadden uitgekeken. We gingen ’s avonds uit eten met Linda, één van de proffen waarmee ik samenwerk en een schat van een vrouw. Linda's man en Robin, een doctoraatsstudente waarmee ik eveneens samenwerk, waren er ook bij. Davy had Linda nog niet eerder ontmoet, maar het klikte meteen. Eigenlijk had hij haar sympathie al gewonnen eerder die week, toen Linda me vroeg of er iets was dat één van ons beiden niet at en ik aangaf dat Davy geen vlees eet. Bij een overtuigde vegetariër scoor je dan goeie punten :-)

We hadden afgesproken in een Italiaans restaurant en het eten bleek best oké. Het werd een heel gezellige avond.

Het weekend was relaxed. Op zaterdag rustten we wat uit aan het zwembad en ging ik eindelijk voor de eerste keer in ‘onze’ jacuzzi. Met al dat reizen hebben we (of ik althans) eigenlijk nog niet zoveel tijd doorgebracht aan ons eigen zwembad. ’s Avonds gebruikten we voor de allereerste keer de barbecuestellen in onze achtertuin. Daarna maakten we een wandeling in de buurt en zagen we voor het eerst een coyote. Blijkbaar lopen er wel vaker coyotes rond in University Hills, maar wij hadden er tot hiertoe nog geen gezien. We zijn toch maar op een veilige afstand gebleven. Voor zover we weten vallen ze geen mensen aan, maar ze eten bijvoorbeeld wel katten. Dit is meteen de reden waarom je hier geen straatkatten ziet. Mensen die een kat hebben houden die angstvallig binnen. Hoewel een coyote iets wegheeft van een hond, is het dus niet bepaald een lief beestje.

Op zondag brachten we een bezoek aan Orange County Great Park. Dit is een gigantisch park in onze buurt, op de plaats van een vroegere legerbasis (‘Marine Corps Air Station El Toro’). Het is bijna twee keer zo groot dan Central Park in New York. Eigenlijk verkenden we slechts een klein stukje, omdat het gewoon te groot is om alle bezienswaardigheden te voet te bezoeken. Ik had enorm uitgekeken naar een ritje in de Great Park Balloon, de belangrijkste trekpleister van het park. Het is een enorme oranje ballon die af en toe de lucht ingaat en die je van kilometers ver kan zien. Dit is hoe de attractie omschreven wordt op de website van het park:

“The Great Park Balloon is one of the largest tethered helium (not hot air) balloons and the first of its kind in the United States. It is environmentally safe, non-polluting, and virtually silent. Standing 118 feet tall with a volume of 210,000 cubic feet, the Balloon can hold up to 30 passengers in its 1,810-pound gondola. Flying at an altitude up to 400 feet, it is always tethered to the ground by a steel cable with the strength of 99,000 pounds, making it a safe and fun experience for everyone.”

Ondanks deze geruststellende woorden kreeg ik Davy niet enthousiast. Hij heeft één blik op de ballon geworpen en me voor gek verklaard. Tja, dan werd het maar een enkel ticketje. Tot mijn grote teleurstelling bleek de hele dag al uitverkocht. Zondag is de populairste dag van de week, omdat er dan altijd ook een farmers market en een auto-tentoonstelling is. De vaststelling dat de ballon een tweetal uren later werd afgesloten wegens teveel wind was toch een beetje een pleister op de wonde.

We sloten het weekend af met een prachtige zonsverduistering.

Maandag en dinsdag werden twee hectische dagen, gevolgd door een trip naar Chicago. Ik ging naar een congres en Davy mocht mee om de toerist uit te hangen. Een verslag komt er één van de volgende dagen aan.

Ondertussen zijn onze laatste weken in Irvine ingegaan. Het is een vreemd idee dat we alles en iedereen hier binnenkort moeten achterlaten. We zijn trouwens niet de enigen. Gisteren gingen we alvast naar het afscheidsfeestje van Eryn, die op 11 juni terug naar Nieuw-Zeeland vertrekt, en morgen nemen we afscheid van Helene, die dinsdag terug naar Noorwegen vertrekt. Ik had niet verwacht om na een half jaar al zo’n nauwe band te hebben met zoveel verschillende mensen. Het vertrek zal dus wel een beetje pijn doen. Gelukkig hebben we nog eventjes.